In de Canadese provincie Brits Columbia beheert de B.C. Lottery Corporation het respectabele aantal van 17 casino’s. Daar zijn verschillende mensen niet welkom, omdat ze zich vrijwillig hebben uitgesloten. Proberen ze het toch, dan kunnen ze beter niet met de auto komen…
Het systeem in een casino waarbij je vrijwillig afstand doet van je toegangsrecht werkt op zich goed. De meeste mensen in zo’n programma gaan uit zichzelf al gewoon niet meer naar het casino om zo hun goklust in bedwang te houden. Maar bij wie de geest gewillig is, maar het vlees zwak, zijn er altijd wel sluiproutes om toch binnen te komen, omdat niet elke bezoeker –en zeker niet op drukke tijden- door het systeem gehaald kan worden. Het afgelopen jaar hebben, volgens het dagblad de Vancouver Sun, 1200 mensen geprobeerd toch binnen te komen, ondanks hun eigen verbod. Om de ‘pakkans’ te vergroten hebben een aantal casino’s camera’s in gebruik genomen, die kentekens kunnen lezen. Bij de registratie van de speler heeft deze ook zijn kenteken opgegeven en zodra dit kenteken gespot wordt bij het casino, wordt de bestuurder tegengehouden.
Een nuchter denkend mens zal zeggen dat als je dit weet, je natuurlijk gewoon in een andere auto gaat, van je partner, een buurman of een huurauto. Dan staan al die camera’s gewoon te kijk, hoewel ze uit veiligheidsoverwegingen ook ander nut kunnen bewijze, omdat alle aanwezige kentekens worden gefotografeerd en zeven dagen lang bewaard blijven, wat handig kan zijn voor de verschillende opsporingsdiensten. In Canada kennen ze natuurlijk ook online het begrip live casino’s en daar kun je zonder auto naar toe. De overeenkomst is dat je bij vrijwel alle operators de wens kunt neerleggen om in je speelmogelijkheden beperkt te worden of zelfs helemaal afgesloten. Daar doorheen proberen te glippen is een stuk lastiger dan in een bakstenen casino omdat je gegevens verstrekt moeten worden bij het betalingsverkeer. En de camera’s in een live casino zijn er niet om de bezoeker te registreren maar om het spelgebeuren op de vloer en aan de speeltafels door te geven.
(foto inleiding: een plaatje van de Canadese camera was niet te vinden, dus hebben we er maar eentje in New York geleend)
